4 juli 2014 Gaspesie National Parc
|
We zijn redelijk op tijd wakker geworden. Debbie heeft slecht geslapen vanwege al het voorbij razende verkeer. We gaan douchen en richting het ontbijt. We hadden afgesproken om 8 uur. Bij het ontbijt samen met nog 4 andere gasten zaten we lekker te eten. Allereerst een schaaltje yoghurt met blauwe bessen. Daarna een wafel (ja 4 punten) met kaas door het beslag heen. Er stond zelfgemaakte jam op tafel (4 soorten). Daarna was er nog blueberrycake en een cake met koffie en noten. Het smaakte heerlijk allemaal.
Na het ontbijt dat redelijk lang maar gezellig was gingen we even na 10 uur op pad richting Gaspesie National Parc. De gastvrouw had een tweetal wandelingen aangegeven die we konden doen met Max en nog een waterval. Het is zo`n drie kwartier rijden ernaartoe, maar Michel doet altijd wel iets waardoor het langer duurt. Zo ook nu had hij weer op een bord de pijl rechtdoor zien staan. Deze stond toch echt naar links. Dus we konden weer een stuk omrijden. We beginnen met de eerste wandeling 1,3km heen en 1,3 weer terug. We lopen via een grindpad met de buggy omhoog. We moeten zo`n 90 meter in hoogte overbruggen volgens het bordje. Het valt af en toe niet mee, maar gelukkig is het maar zo`n 18 graden. Er zijn wel weer veel muggen, dus maar even insmeren. |
Click to set custom HTML
|
Time in Quebec Na iets minder dan een half uurtje komen we bij het Lac aux Américains, heerlijk rustig met een mooi stijgertje en alleen wat vogeltjes die fluiten. We maken hier wat mooie foto`s en lopen terug. Dat gaat al beter, want het is alleen maar omlaag.
We rijden verder voor de tweede wandeling. Michel wordt door een parkwachter aangesproken en moet z`n toegangsbewijs laten zien. Nou dat is mooi, die hadden we in Nederland via Markplaats overgenomen. Blijkt dat ding hier weer niet geldig, omdat het een provinciaal park is en geen nationaal park. Nou de naam van het park doet toch echt anders vermoeden. We mogen eerst de wandeling maken en dan bij het visitor center betalen. Dit wordt een wandeling van totaal zo`n 5 kilometer naar Le Mont-Ernest-Laforce, met een hoogteverschil van 155 meter. Ook hier weer over grindpaden. Tijdens deze wandeling zouden we de moose (eland) tegen kunnen komen. Het ging allemaal erg stijl omhoog en echt goed zoeken naar de moose lukte niet. Op een gegeven moment stonden we even stil en zag Michel iets achter een boom bewegen. En ja hoor het was er eentje, alleen zo`n 150 meter bij ons vandaan. Even lens van de camera wisselen en wat foto`s gemaakt. Het pad wordt steeds slechter (grotere stenen) en stijler. We besluiten om de buggy te laten staan en Max het laatste stuk maar even zelf te tillen. Het valt niet mee, maar uiteindelijk zijn we boven waar we een fantastich uitzicht hebben op de verschillende bergen. Wow wat een rust hier. We zitten en kijken even en gaan maar weer terug lopen.
We lopen even iets verder terug dan waar de buggy stond, zodat we Max tillende in iedergeval voorbij de grootste stenen waren. Op een gegeven moment steekt er vlak voor ons een Moose over (15 meter van ons). Snel het fototoestel pakken en wat foto`s schieten, echt gaaf en zo dichtbij, helaas voor de foto is de moose al wat verder. We lopen verder terug naar de auto en na een uurtje of 2,5 zijn we weer terug bij de auto. De parkwachter is weg, we gaan dus ook echt niet betalen. We zijn het er ook niet mee eens. We besluiten de waterval te skippen en terug te rijden naar de B&B. Er zijn nieuwe gasten aangekomen. In de keuken krijg ik een biertje aangeboden van een lokale brouwerij Pit Caribou. Een vrij nieuwe brouwerij schijnt het te zijn. Kleinschalig brouwen is een trend hier. Het is een bruin biertje en smaakt niet verkeerd. Tijd voor biertje nummer 2, deze is echt donker, het lijkt wel Guinnes. Het bier smaakt naar gerookte zalm en chocolade. Zo voor een keertje wel lekker, maar ik zou het niet uitzoeken.
We besluiten te gaan eten waar we gisteren gelunchd hebben, namelijk bij Restaurant Valmont. Lekker eenvoudig weer, maar heerlijk hoor! Na het eten Max naar bed en nog even wat reisverslagen uitwerken. We lopen nu al zo`n 5 dagen achter. In de achterkamer zit men met een groep te eten en we moeten komen proeven. Vanilleijs met maple (esdoorn) suiker. Michel vind het lekker, Debbie eet het op, ondanks ze geen ijseter is. Daarna krijgt ze nog thee, dit smaakt goed. Het blijkt brandnetelthee te zijn.
Helaas weer een dag om, dus ook de 2e week is omgevlogen, nog maar eentje te gaan!
We rijden verder voor de tweede wandeling. Michel wordt door een parkwachter aangesproken en moet z`n toegangsbewijs laten zien. Nou dat is mooi, die hadden we in Nederland via Markplaats overgenomen. Blijkt dat ding hier weer niet geldig, omdat het een provinciaal park is en geen nationaal park. Nou de naam van het park doet toch echt anders vermoeden. We mogen eerst de wandeling maken en dan bij het visitor center betalen. Dit wordt een wandeling van totaal zo`n 5 kilometer naar Le Mont-Ernest-Laforce, met een hoogteverschil van 155 meter. Ook hier weer over grindpaden. Tijdens deze wandeling zouden we de moose (eland) tegen kunnen komen. Het ging allemaal erg stijl omhoog en echt goed zoeken naar de moose lukte niet. Op een gegeven moment stonden we even stil en zag Michel iets achter een boom bewegen. En ja hoor het was er eentje, alleen zo`n 150 meter bij ons vandaan. Even lens van de camera wisselen en wat foto`s gemaakt. Het pad wordt steeds slechter (grotere stenen) en stijler. We besluiten om de buggy te laten staan en Max het laatste stuk maar even zelf te tillen. Het valt niet mee, maar uiteindelijk zijn we boven waar we een fantastich uitzicht hebben op de verschillende bergen. Wow wat een rust hier. We zitten en kijken even en gaan maar weer terug lopen.
We lopen even iets verder terug dan waar de buggy stond, zodat we Max tillende in iedergeval voorbij de grootste stenen waren. Op een gegeven moment steekt er vlak voor ons een Moose over (15 meter van ons). Snel het fototoestel pakken en wat foto`s schieten, echt gaaf en zo dichtbij, helaas voor de foto is de moose al wat verder. We lopen verder terug naar de auto en na een uurtje of 2,5 zijn we weer terug bij de auto. De parkwachter is weg, we gaan dus ook echt niet betalen. We zijn het er ook niet mee eens. We besluiten de waterval te skippen en terug te rijden naar de B&B. Er zijn nieuwe gasten aangekomen. In de keuken krijg ik een biertje aangeboden van een lokale brouwerij Pit Caribou. Een vrij nieuwe brouwerij schijnt het te zijn. Kleinschalig brouwen is een trend hier. Het is een bruin biertje en smaakt niet verkeerd. Tijd voor biertje nummer 2, deze is echt donker, het lijkt wel Guinnes. Het bier smaakt naar gerookte zalm en chocolade. Zo voor een keertje wel lekker, maar ik zou het niet uitzoeken.
We besluiten te gaan eten waar we gisteren gelunchd hebben, namelijk bij Restaurant Valmont. Lekker eenvoudig weer, maar heerlijk hoor! Na het eten Max naar bed en nog even wat reisverslagen uitwerken. We lopen nu al zo`n 5 dagen achter. In de achterkamer zit men met een groep te eten en we moeten komen proeven. Vanilleijs met maple (esdoorn) suiker. Michel vind het lekker, Debbie eet het op, ondanks ze geen ijseter is. Daarna krijgt ze nog thee, dit smaakt goed. Het blijkt brandnetelthee te zijn.
Helaas weer een dag om, dus ook de 2e week is omgevlogen, nog maar eentje te gaan!
|
|
