7 juli 2014 Percé - Riviere au Renard
|
We zorgen er vandaag voor dat alle spullen in de auto zijn voor het ontbijt. Dan kunnen we misschien nog een beetje op tijd weg. Het ontbijt is weer erg uitgebreid. Het is zoveel dat we na 2 minuten alweer vergeten zijn wat het ook alweer was. Vandaag slaan we het eitje maar over. Dit met het als doel zo kort mogelijk te eten. We willen namelijk naar Forillon National Park. Dit is echter een stuk terug op de route. We hebben gisteravond nog even goed bekeken wat we de laatste dagen nog willen doen. We gaan de route van de laatste paar dagen weer helemaal terugrijden tot Matane en dan verder naar Rimouski. Dit is korter dan de oorspronkelijke route richting Québec die we zouden doen via Boneventura en dan naar Rimouski.
Nadat we betaald hebben gaan we op pad. We gaan richting Forillon National Park. Hier kunnen we onze pas eindelijk weer eens gebruiken. Sinds gisteren weten we waarom onze nationale parkenpas niet overal geldig is. Het heeft te maken dat Québec vindt dat ze een eigen natie binnen Canada zijn. Of we de pas kunnen gebruiken hangt dus per park af, wie de administratie doet, Canada of Québec. Inderdaad onze pas kunnen we gebruiken. We hebben gisteren wat tips gekregen voor een mooie wandeling. Die gaan we eerst doen. Het is 4km heen en ook weer terug. Nadat we even gevraagd hadden welke kant we op moesten konden we lopen. Het pad viel ons erg mee en was goed te doen. Vergeleken met de laatste paar dagen. Het lopen ging makkelijk en we genoten van de mooie uitzichten. |
|
Time in Quebec We zijn er bijna en kijken voor de laatste 600 meter tegen een enorme stijle wand op. Wat een kuitenbreker zeg. Om en om duwen we de buggy omhoog, ploeter de ploeter. Maar we komen boven aan. We hebben een prachtig uitzicht. We zien zelfs zeehonden door de verrekijker van iemand anders. We kunnen nog 400 meter verder naar een uitzichtpunt, dat doen we dan ook nog maar even.
We zien hier nog meer zeehonden van ietsje dichterbij, maar nog steeds wel ver weg hoor!
We lopen weer terug omhoog, drinken even water, doen een sanitaire stop en gaan weer terug. Halverwege besluiten we om de moeilijke route te nemen. We zijn wel wat gewend en rijden met de buggy weer over veels te smalle paadjes, over gras en moeilijke ondergrond. Eigen schuld deze keer, het had ook makkelijker gekund. Na ruim 4 uur lopen zijn we weer terug. We rijden even verder door het park en gaan even eten, dat hebben we wel verdiend. Debbie neemt een hotdog, voor Max willen we een broodje, maar dan zonder hotdog. Nou je raad het al, het word alleen een kaal broodje voor Debbie. Maar met wat hulp en een hoop lol is het dan toch voor elkaar. Na het eten wil het vrouwtje van de "snackbar" Max even vasthouden. Ze loopt een rondje door het winkeltje en als ze terugkomt heeft Max een groot hard plastic placemat in z'n handen. Deze mag hij hebben. Compleet met vork, mes, lepel en een verdieping wat het bord moet zijn. Best leuk zo. Het moet alleen wel weer mee naar huis.
We gaan snel weer verder, er zou een uitkijktoren zijn. Deze hebben we gevonden, maar dat blijkt vrij lang lopen te zijn en als we de toren zien snappen we waarom. Het is een heel kort stuk qua kilometers, maar alleen maar omhoog. Dit gaan we niet doen. We rijden een stukje verder en daar is nog een ander mooi uitzichtpunt, met een strandje. Alleen terug zijn het heel veel traptreden omhoog. Onze energie is echt op vandaag. We gaan een stukje rijden naar Auberge Le Caribou in Riviere au Renard. Dit hadden we vanochtend al geboekt.
Eenmaal aangekomen doen we rustig aan. We hebben al onze schone kleren even in een koffer gestopt. Dat scheelt weer wat onnodig gesleep vanuit de auto iedere keer. Nog even wat laatste spulletjes gewassen en daarna aan het diner. Het smaakte prima!
We liggen er bekaf allebei om een uurtje of 9 in.
We zien hier nog meer zeehonden van ietsje dichterbij, maar nog steeds wel ver weg hoor!
We lopen weer terug omhoog, drinken even water, doen een sanitaire stop en gaan weer terug. Halverwege besluiten we om de moeilijke route te nemen. We zijn wel wat gewend en rijden met de buggy weer over veels te smalle paadjes, over gras en moeilijke ondergrond. Eigen schuld deze keer, het had ook makkelijker gekund. Na ruim 4 uur lopen zijn we weer terug. We rijden even verder door het park en gaan even eten, dat hebben we wel verdiend. Debbie neemt een hotdog, voor Max willen we een broodje, maar dan zonder hotdog. Nou je raad het al, het word alleen een kaal broodje voor Debbie. Maar met wat hulp en een hoop lol is het dan toch voor elkaar. Na het eten wil het vrouwtje van de "snackbar" Max even vasthouden. Ze loopt een rondje door het winkeltje en als ze terugkomt heeft Max een groot hard plastic placemat in z'n handen. Deze mag hij hebben. Compleet met vork, mes, lepel en een verdieping wat het bord moet zijn. Best leuk zo. Het moet alleen wel weer mee naar huis.
We gaan snel weer verder, er zou een uitkijktoren zijn. Deze hebben we gevonden, maar dat blijkt vrij lang lopen te zijn en als we de toren zien snappen we waarom. Het is een heel kort stuk qua kilometers, maar alleen maar omhoog. Dit gaan we niet doen. We rijden een stukje verder en daar is nog een ander mooi uitzichtpunt, met een strandje. Alleen terug zijn het heel veel traptreden omhoog. Onze energie is echt op vandaag. We gaan een stukje rijden naar Auberge Le Caribou in Riviere au Renard. Dit hadden we vanochtend al geboekt.
Eenmaal aangekomen doen we rustig aan. We hebben al onze schone kleren even in een koffer gestopt. Dat scheelt weer wat onnodig gesleep vanuit de auto iedere keer. Nog even wat laatste spulletjes gewassen en daarna aan het diner. Het smaakte prima!
We liggen er bekaf allebei om een uurtje of 9 in.
|
|
