22 september 2011 Samara - Abangaritos
Na het ontbijt zijn we direct gaan rijden richting Abangaritos, zodat we ‘s middags lekker rustig aan kunnen doen en bij het zwembad kunnen gaan liggen. De rit verliep voorspoedig, echter de routebeschrijving stuurde ons naar Abangares in plaats van Abangaritos, daar konden we het hotel dan ook niet vinden. Gelukkig wist de politie en een infocenter ons op het goede pad te zetten. Gelukkig spreekt er bijna niemand Engels.
Eenmaal op de juiste weg konden we de borden van de La Ensenada Lodge eindelijk zien en reden we er over de onverharde weg, redelijk vlot naartoe. Onderweg zagen we nog een aantal roofvogels die een kalfje aan het oppeuzelen waren. Dit vond Debbie dan ook weer zielig om te zien, dus maar snel doorgereden. En dan weet je in je achterhoofd dat dat wel de natuur is. Hopelijk is dit de laatste keer een onverharde weg. Dat begint zo langzamerhand toch wel vervelend te worden, net als dat er vaak plaatsen niet aangegeven staan. Maar door de vriendelijke mensen kom je er uiteindelijk altijd weer. Bij de lodge aangekomen de spullen uitgepakt en een broodje gegeten, dit was heerlijk. De lodge zelf is niet helemaal onze smaak, niet echt schoon zullen we maar zeggen. Wel zat er voor onze lodge een vrij grote Iguana. Je kijkt dan toch wel weer je ogen uit. Na de lunch zijn we met de auto even gaan rijden om wat mooie punten te bezoeken vlakbij de lodge. Nadat we met de auto terugkwamen zat de Iguana bij ons voor het huisje en konden we mooi wat foto’s maken. Plotseling klom de Iguana het huisje van de buren op en ging later lekker tussen de dakbedekking in liggen, erg apart. We hebben nog even lekker gezwommen en in het zonnetje gelegen. Douchen deden we hier niet, we hadden geen warm water en het was niet echt schoon. Maar het zwembad water was erg lekker. We hebben ‘s avonds genoten van een heerlijk privé diner, dit was de eerste keer dat we niet van de kaart of buffet konden kiezen. Ook hier zijn wij namelijk de enige gasten. Na het eten nog even een puzzeltje gemaakt, ja het was de eerste locatie zonder internet. Maar eens kijken of het lukt om te slapen, zoals Michel zei, “ik blijf de hele nacht wakker met mijn zaklamp op mijn buik…”. |